1 marca – 92 lat temu urodził się Albin Tybulewicz (1929-2014)

1 marca 2021

Działacz emigracyjny, społecznik i filantrop. Fizyk i tłumacz. Polityk Stronnictwa Narodowego na Uchodźstwie i Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego.

Urodził się na wsi pod Horochowem na Wołyniu. Był synem zamożnego chłopa-hurtownika. Szkołę powszechną ukończył w Łucku w 1939 r.

W lutym 1940 r. został wraz z rodziną zesłany przez Sowietów w okolice Archangielska. Po pakcie Sikorski–Majski, na początku 1942 r. razem z transportem żołnierzy armii Andersa trafił do Uzbekistanu, a następnie przez Iran do indyjskiego osiedla dla uchodźcow Valivade, gdzie mógł kontynuować edukację. W gimnazjum zangażował się w skauting, a także w działalność grupy młodych zwolenników endecji. Jego życiowym drogowskazem stały się „Myśli nowoczesnego Polaka”. Uczęszczał następnie do prestiżowej St. Mary’s European High School w Bombaju, a po zakończeniu wojny osiadł na stałe w Anglii.

W latach 1947-1952 studiował fizykę w University of London. Przez 4 lata pracował w wielkiej korporacji produkującej kable telefoniczne. W latach 1955-1967 był związany z redakcją periodyku naukowego „Physics Abstract” (przez 3 lata był redaktorem naczelnym). Później, aż do emerytury w 1999 r., zajmował się tłumaczeniami na angielski publikacji technicznych napisanych w języku rosyjskim. Za wybitne osiągnięcia w tej dziedzinie otrzymał w 1990 r. nagrodę Międzynarodowej Federacji Tłumaczy.

Od chwili zamieszkania na londyńskim Ealingu wraz żoną Tuliolą włączył się w społeczne i charytatywne działania Polskiego Ośrodka Katolickiego i pełnił w nim funkcję wiceprezesa.

Wstąpił oficjalnie do Stronnictwa Narodowego wiosną 1955 r. Początkowo należał do organizatorów Koła Młodych SN, w 1968 r. został wybrany do Komitetu Politycznego SN i przez wiele lat był jego wiceprzewodniczącym. Był jednym z założycieli i członków Rady Fundacji Narodowej im. Romana Dmowskiego.

Począwszy od 1961 r. pełnił funkcję kuriera prezesa SN do Polski. Należał do tych nielicznych, którzy mieli z krajem częste i aktywne kontakty. Nazywany „kurierem z Londynu” i „Albinem z Albionu” wielokrotnie odwiedzał Warszawę, przewożąc pieniądze, dokumenty i informacje. Zaangażował się w pomoc środowisku Wiesława Chrzanowskiego, z którym blisko się przyjaźnił i którego uważał za swego mistrza w sferze polityki.

Od chwili powstania w 1979 r. gorąco popierał Ruch Młodej Polski, wiążąc z nim nadzieje na odrodzenie nowoczesnej myśli endeckiej. Był „adwokatem” środowiska RMP wśród londyńskich narodowców, traktujących je bardzo nieufnie. Po powstaniu „Solidarności” zaangażował się w pomoc charytatywną dla kraju. W marcu 1981 r. powołał organizację „Food for Poland Fund”, która w latach 80. wysłała do Polski 175 dwudziestotonowych ciężarówek żywności, lekarstw i artykułów medycznych. Wspierał także Polaków na Wołyniu oraz Katolicki Uniwersytet Lubelski.

Krytykując emigracyjny izolacjonizm, w październiku 1989 r. włączył się w budowę Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, powstającego pod przewodnictwem Wiesława Chrzanowskiego. Pomimo nieufności emigracyjnego SN wobec nowej partii, został członkiem jej Rady Naczelnej i współtworzył Koło ZChN w Londynie. Przez wiele lat pełnił także funkcję wiceprzewodniczącego Rady Programowej TVP Polonia.

W 2007 r. został odznaczony przez Prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Uchodził za człowieka o gołębim sercu i twardych, narodowych przekonaniach.

Zmarł 17 kwietnia 2014 r. w Londynie.

Autor: Redakcja IDMN