10 kwietnia – 111 lat temu urodził Kazimierz Mirecki (1910-1999)
10 kwietnia 2021Prawnik, członek Młodzieży Wszechpolskiej i Stronnictwa Narodowego, komendant Narodowej Organizacji Wojskowej i Narodowego Zjednoczenia Wojskowego na Rzeszowszczyźnie. Działacz emigracyjnego SN w Kanadzie i Chicago.
Urodził w Ulanowie nad Sanem na Podkarpaciu. Był szóstym z kolei dzieckiem w zasłużonej dla polskiego ruchu narodowego rodzinie Mireckich, młodszym bratem Adama (komendanta Okręgu Lubelskiego NOW, kuriera SN, straconego przez komunistów w 1952) Leona (działacza SN, komendanta NOW w Ostrowi Mazowieckiej) i starszym bratem Marii Mireckiej-Loryś.
Uczył się w gimnazjach w Nisku i Borszczowie, gdzie w 1928 r. zdał maturę. W połowie lat 30. podjął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Jednocześnie związał się z ruchem narodowym; został członkiem Młodzieży Wszechpolskiej i Stronnictwa Narodowego. W latach 1938-1939 pełnił funkcję kierownika organizacyjnego w zarządzie powiatowym SN w Nisku. Do 1938 r. pracował w placówce ZUS w Czortkowie.
W okresie II wojny światowej zaangażował się w działalność konspiracyjną w Okręgu Rzeszowskim (zwanym powszechnie Okręgiem COP). Do maja 1945 r. pełnił funkcję prezesa Zarządu Okręgu SN. Był członkiem Narodowo-Ludowej Organizacji Wojskowej, a następnie komendantem NOW. Mimo że nie należał do zwolenników scalenia NOW z AK, lojalnie podporządkował się umowie scaleniowej i w listopadzie 1942 r. wraz z kilkoma
komendantami został zaprzysiężony w Warszawie przez gen. Stefana Roweckiego, a w maju 1943 r. awansowany do stopnia podporucznika. W marcu 1944 r. objął stanowisko zastępcy komendanta Podokręgu AK Rzeszów. Został odznaczony Virtuti Militari V klasy.
Zdecydowanie przeciwny ujawnianiu struktur AK wobec armii sowieckiej, 2 sierpnia 1944 r. nakazał oddziałom NOW-AK zerwanie kontaktów z innymi organizacjami i dozbrojenie w warunkach głębokiej konspiracji.
W marcu 1945 r. utworzył z nich Komendę Oddziałów Leśnych Okręgu Rzeszowskiego NZW (w tym okręgu używano nadal nazwy NOW) a następnie został szefem Oddziału Organizacyjnego Komendy Głównej NZW nawiązując łączności krajowej konspiracji z władzami w Londynie. Trzy miesiące później, 15 sierpnia 1945 r. został pod fałszywym nazwiskiem przypadkowo aresztowany przez UB w Krakowie i w zamian za łapówkę po kilku dniach uwolniony.
Zagrożony kolejnym aresztowaniem, w grudniu 1945 r. wraz z grupą kilkunastu działaczy narodowych opuścił Polskę i dotarł do Francji, a w 1950 r. do Kanady, gdzie został prezesem SN. Od 1961 r. mieszkał w Chicago, prowadził sklep spożywczy, działał w Stowarzyszeniu Polskich Kombatantów. Kierował Wydziałem Politycznym miejscowego SN i przez wiele lat był wiceprezesem Instytutu Romana Dmowskiego. Wydał wspomnieniowe opracowanie „Narodowa Organizacja Wojskowa w Centralnym Okręgu Przemysłowym” (1988).
Zmarł 1 czerwca 1999 r. w Chicago. Jego prochy zostały przewiezione do kraju i złożone w rodzinnym grobowcu na cmentarzu w Racławicach k. Niska.
Polecane
Panele dyskusyjne
Kardynał Stefan Wyszyński, „Dzieła zebrane”, t. XXIII (styczeń-czerwiec 1969)
