19 października – 37 lat temu został zamordowany bł. ks. Jerzy Popiełuszko – kapelan „Solidarności” (1984)

Kapłan katolicki, kapelan „Solidarności”, błogosławiony męczennik.

Urodził się w Okopach na Podlasiu w rodzinie chłopskiej. Na cześć wuja, poległego żołnierza AK, otrzymał na chrzcie imię Alfons, które zmienił w 1971 r. Do szkół chodził w Suchowoli, zwracając uwagę głęboką religijnością. W 1965 r. po maturze wstąpił do Wyższego Metropolitarnego Seminarium Duchownego w Warszawie. Podczas studiów, w latach 1966-1968, odbywał zasadniczą służbę wojskową w specjalnej jednostce dla kleryków o zaostrzonym rygorze w Bartoszycach. Wojsko wyniszczyło go fizycznie. Problemy zdrowotne towarzyszyły mu już do końca życia.

28 maja 1972 otrzymał święcenia kapłańskie z rąk prymasa kardynała Stefana Wyszyńskiego. Mszę prymicyjną odprawił w Działoszynie. W latach 1972-1975 był wikarym w parafii Trójcy Świętej w Ząbkach, jednocześnie studiując w Instytucie Teologii Pastoralnej KUL. W latach 1975-1978 pracował w parafii pw. Matki Bożej Królowej Polski w Aninie. Później przez niespełna rok był księdzem w kościele Dzieciątka Jezus na warszawskim Żoliborzu, a w 1979 r. przy kościele akademickim św. Anny. Prowadził tam konwersatoria i rekolekcje dla studentów medycyny i odprawiał comiesięczne nabożeństwa dla personelu medycznego.

Kontynuował tę posługę także po przeniesieniu 20 maja 1980 r. do kościoła św. Stanisława Kostki. W październiku 1981 r. został mianowany diecezjalnym duszpasterzem służby zdrowia.

Od sierpnia 1980 r. zaangażowany był w działalność „Solidarności” oraz współpracował ze środowiskiem robotniczym w Warszawie. W czasie strajku został wysłany do odprawiania mszy w Hucie Warszawa. Po wprowadzeniu stanu wojennego organizował liczne działania charytatywne. Wspomagał ludzi prześladowanych i skrzywdzonych. Uczestniczył w procesach tych, którzy byli aresztowani za przeciwstawianie się prawu stanu wojennego. Organizował rozdział darów, które były przywożone z zagranicy. Od 28 lutego 1982 r. w ostatnią niedzielę miesiąca kontynuował zapoczątkowane przez proboszcza ks. prałata Teofila Boguckiego „Msze za Ojczyznę”. Swoją działalnością duszpasterską i nauczaniem opartym na przesłaniu: „Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj”, nauczaniu papieża Jana Pawła II i prymasa Stefana Wyszyńskiego, a także wsparciem dla prześladowanych robotników i działaczy związkowych przez władze PRL podczas stanu wojennego zyskał autorytet, i popularność. W 1983 r. prowadził pogrzeb zamordowanego przez MO Grzegorza Przemyka i pierwszą pielgrzymkę ludzi pracy do sanktuarium na Jasnej Górze.

Z powodu swej aktywności ks. Jerzy stał się celem działań operacyjnych Służby Bezpieczeństwa. Był inwigilowany, wielokrotnie wzywany na przesłuchania do Pałacu Mostowskich, stał się ofiarą prowokacji oraz propagandowych ataków. Rzecznik rządu Jerzy Urban nazywał kazania Popiełuszki „seansami nienawiści”. Dezyderat „uciszenia” księdza zgłaszały podczas narad prowadzonych we wrześniu 1984 r. najważniejsze osoby w państwie. 13 października podczas podróży do Gdańska doszło do nieudanej próby zamachu na ks. Jerzego. Trzy dni później prymas Józef Glemp zaproponował mu wyjazd na studia do Rzymu.

Wieczorem 19 października ks. Popiełuszko wracając z Bydgoszczy po Mszy odprawionej dla Duszpasterstwa Ludzi Pracy został uprowadzony niedaleko miejscowości Górsk przez funkcjonariuszy Samodzielnej Grupy „D” Departamentu IV MSW. Księdza przymuszono do wyjścia z samochodu, brutalnie pobito, związano i wrzucono do bagażnika. Dalsze wydarzenia znane są jedynie z późniejszych, sprzecznych zeznań i wywiadów trzech wykonawców porwania. Od czasu procesu w Toruniu oficjalnie przyjmowana jest wersja, że koło północy mordercy wrzucili księdza do wody na zaporze we Włocławku, skąd 30 października (a może już cztery dni wcześniej) wyłowiono zwłoki w worku wypełnionym kamieniami. Sekcja wykazała ślady wyrafinowanych tortur.

Pogrzeb ks. Jerzego przed kościołem św. Stanisława Kostki 3 listopada 1984 r. zgromadził olbrzymie tłumy i przekształcił się w wielką patriotyczną manifestację. 13 października 2009 ks. Jerzy został odznaczony pośmiertnie przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Orderem Orła Białego. 6 czerwca 2010 na Placu Piłsudskiego odbyła się jego beatyfikacja. Proces kanonizacyjny trwa od 2014 r.