2 listopada – 56 lat temu zmarł ks. Franciszek Olejniczak (1877-1965)

Kapłan katolicki, społecznik i wychowawca.

Urodził się w Jeżycach pod Poznaniem, gdzie rozpoczął edukację. Jako uczeń Gimnazjum św. Marii Magdaleny aktywnie działał w tajnych kółkach samokształceniowych. Gdy władze pruskie wpadły na trop patriotycznej konspiracji, zagrożony aresztowaniem, przeniósł się na Pomorze i zdał maturę w Białogardzie (1899). Powróciwszy do Poznania wstąpił do Seminarium Duchownego. Jeszcze jako diakon, w 1902 r. doprowadził do powstania Związku Księży Abstynentów na Archidiecezję Gnieźnieńską i Poznańską. W grudniu 1903 r. otrzymał święcenia kapłańskie.

Po rocznej posłudze w Markowicach koło Inowrocławia, otrzymał nominację na wikariusza w Gostyniu i z sanktuarium na Świętej Górze związał się do końca życia, oprócz pracy duszpasterskiej poświęcając się inicjatywom społecznym. Organizował kursy z historii ojczystej, literatury i geografii, patronował Towarzystwu Młodych Robotników i Terminatorów, każdemu z jego członków wręczając egzemplarz „Pana Tadeusza”, działał na rzecz Towarzystwa Czytelni Kobiet, rozwijał akcje abstynenckie. Współorganizował również w mieście życie kulturalne w formie amatorskich przedstawień teatralnych i żywych obrazów. W latach 1911–1914 wyjeżdżał do Brunszwiku, Meklemburgii i Turyngii, aby otoczyć duszpasterską opieką polskich robotników. Podczas I wojny światowej próbował wstąpić do zakonu karmelitów w Czernej koło Krakowa, lecz ze względu na stan zdrowia bez powodzenia.

W maju 1918 r. przygotowywał Świętą Górę na powrót wygnanych filipinów. W 1921 r. podjął dzieło budowy nowego gmachu Gimnazjum, którego został dyrektorem (1924). Dla celów dydaktycznych zgromadził bogate zbiory geologiczne, przyrodnicze i historyczne. Obdarzony pedagogicznym talentem, słynął z nowoczesnych metod nauczania, wykorzystując projekcje filmów i przeźroczy i krajoznawcze wycieczki. W 1933 r. ze względu na postępującą jaskrę ks. Olejniczak odszedł w stan spoczynku.

W okresie II wojny światowej był dwukrotnie aresztowany przez Niemców i więziony w Lesznie oraz Forcie VII KL Posen. Wypuszczony w czerwcu 1940 r., otrzymał zakaz powrotu do Gostynia, dokąd powrócił dopiero po zakończeniu wojny. Zorganizował zjazd absolwentów i przystąpił do odbudowy Gimnazjum powołując w tym celu Bank Ducha Świętego. Ponieważ kapitał zgromadzony ze składek przewyższał potrzeby, w 1947 r. przedsięwziął również budowę Osiedla Dobrej Woli dla najbiedniejszych, lecz władze komunistyczne tę inicjatywę zablokowały. Ostatnią inicjatywą księdza Olejniczaka była budowa Dom Rencistów im. Matysiaków, który powstał ostatecznie w 1966 r. na Saskiej Kępie w Warszawie z dobrowolnych składek zmobilizowanych przez niego słuchaczy audycji. Końca budowy jednak nie doczekał.

Zmarł i spoczywa w Gostyniu.