20 kwietnia – 147 lat temu urodził się Wojciech Korfanty

Wojciech Korfanty (zm. 1939) – polityk, przywódca polskiego ruchu chrześcijańsko-demokratycznego, jeden z ojców polskiej niepodległości.

Wychował się w polskiej rodzinie na Górnym Śląsku – od młodego wieku angażował się w organizacje krzewiące polskość.

Od 1901 r. był członkiem Ligi Narodowej (do 1908 r.) oraz redaktorem naczelnym gazety „Górnoślązak”. W latach 1903-1912 oraz w 1918 r. był posłem do Reichstagu, a w latach 1903-1918 do pruskiego Landtagu. Podczas powstania wielkopolskiego był członkiem Naczelnej Rady Ludowej, będącej faktycznym rządem Wielkopolski w tym czasie. W okresie II RP był komisarzem plebiscytowym na Górnym Śląsku oraz dyktatorem III powstania śląskiego. W l. 1919 – 1922 był posłem na Sejm Ustawodawczy z ramienia ZLN i przewodniczącym tego klubu. Ponadto był on posłem na Sejm I i II kadencji, senatorem III kadencji oraz wieloletnim posłem na sejm śląski. W II rządzie Witosa pełnił funkcję wicepremiera.

Po 1926 r. stał w opozycji do rządów Józefa Piłsudskiego – zaangażował się w tworzenie Centrolewu, za co został osadzony w Twierdzy Brzeskiej w 1930 r. Po 1935 r. został zmuszony do emigracji na Czechosłowację, a później do Francji, gdzie był jednym z założycieli Frontu Morges oraz Stronnictwa Pracy.  Po powrocie do Polski w 1939 r. został aresztowany przez ówczesne władze sanacyjne, zmarł  chory, po wypuszczeniu go z więzienia, kilkanaście dni przed rozpoczęciem II wojny światowej.