20 listopada – 151 lat temu urodził się Andrzej Maj

Rolnik, działacz narodowy, polityk ludowy, wicemarszłek Sejmu Ustawodawczego (1919-1922).

Urodził się we wsi Babin koło Lublina. Członkowie rodziny byli zaangażowani w konspiracyjną działalność ks. Ściegiennego, ojciec Bartłomiej walczył w czasie powstania styczniowego. Początkowo pracował w gospodarstwie rodziców dodatkowo zajmując się tkactwem i ciesielstwem, następnie kupił własne gospodarstwo w kolonii Podole, które prowadził do śmierci. Był członkiem Ligi Narodowej. W Babinie organizował tajne nauczanie i kolportował nielegalną prasę. W 1904 r. związał się z Polskim Związkiem Ludowym. Uczestniczył w strajku szkolnym 1905 r., organizował manifestacje patriotyczne i akcje na rzecz wprowadzenia języka polskiego do urzędów gminnych. Podlegał nadzorowi policyjnemu. Uczestniczył w powołaniu oddziału Polskiej Macierzy Szkolnej w Bełżycach, tworzeniu kółek rolniczych, spółek rolnych i mleczarskich w Babinie. Sam otrzymywał nagrody na konkursach i wystawach rolniczych.

W czasie I wojny światowej zaangażował się w działalność zwolenników politycznej współpracy z Austro-Węgrami i Niemcami w oparciu o założenia Aktu 5 listopada. W listopadzie 1916 r, na wielkim wiecu chłopskim w Warszawie wznosił hasło powołania polskiego rządu i wojska. Został członkiem Komisji Wojskowej w utworzonej przez państwa centralne Tymczasowej Radzie Stanu.

Kulminacja jego politycznej kariery zbiegła się z pierwszymi latami odrodzonej Polski. W 1919 roku zdobył w okręgu lubelskim z listy Narodowego Komitetu Wyborczego Stronnictw Demokratycznych mandat posła Sejmu Ustawodawczego. Zasiadł w gronie posłów Związku Sejmowego Ludowo-Narodowego, czyli klubu będącego reprezentacją endecji oraz posłów chadeckich. W lutym t.r. został wybrany jednym z sześciu wicemarszałków. W sierpniu 1919 r. opuścił klub i utworzył z innymi posłami Narodowe Zjednoczenie Ludowe. W czasie wojny 1920 r. mobilizował chłopów do walki z bolszewikami. Był także członkiem wojewódzkiego Komitetu Obrony Narodowej w Lublinie.

Trzykrotnie bez powodzenia kandydował do Senatu (1922, 1928, 1930 – z Centrolewu). W 1922 r., popierając uwłaszczenie chłopów, wstąpił do Polskiego Stronnictwa Ludowego „Piast”. W partii Witosa był członkiem Rady Naczelnej (1923-1927). Był krytykowany przez lewicę ruchu ludowego, , która zarzucała mu zbytnią uległość wobec środowisk ziemiańskich i nazywała „chłopem z pańszczyźnianą duszą”. W 1931 r. został członkiem Rady Naczelnej Stronnictwa Ludowego – nowopowstałej partii chłopskiej. Działał we władzach centralnych licznych organizacji rolniczych.

Zmarł 13 sierpnia 1934 r. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Matczynie.