27 września – 87 lat temu zmarł Wojciech Sosiński (1872-1934)

Działacz związkowy i chadecki na Górnym Śląsku, poseł do Reichstagu, na Sejm RP i na Sejm Śląski.

Urodził się w Lubomierzu koło wielkopolskiego Pleszewa w rodzinie chłopskiej. Po ukończeniu szkoły powszechnej (1885) i kursów ogrodnictwa w pobliskiej Sowinie, w 1889 r. wyjechał do Berlina w poszukiwaniu pracy. Na terenie Rzeszy wykonywał zawód hutnika, ślusarza i robotnika w walcowni. Czynnie uczestniczył w działalności polskich organizacji robotniczych. Związał się z katolickim ruchem społecznym i przez rok uczęszczał na wykłady z tego zakresu. Był założycielem Towarzystwa Robotników Polskich w Berlinie (1892), gniazda Towarzystwa Gimnastycznego Sokół w Dortmundzie, licznych chórów i katolickich organizacji robotniczych. W 1902 r. uczestniczył w Bochum w powołaniu Zjednoczenia Zawodowego Polskiego (ZZP). W latach 1905–1913 był prezesem Zarządu Głównego tej organizacji (od 1911 r. z siedzibą w Katowicach) i redagował organ ZZP „Zjednoczenie”. W tym czasie zbliżył się do Ligi Narodowej i do Wojciecha Korfantego, z którym blisko współpracował aż do śmierci.

W styczniu 1912 roku uzyskał mandat posła z okręgu wyborczego Zabrze-Katowice do Reichstagu Cesarstwa Niemieckiego. Piastował go do 1918 r. działając w Kole Polskim. Od 1913 r. mieszkał w Siemianowicach Śląskich. Otworzył tam księgarnię, reaktywował gniazdo Sokoła i został jego prezesem.

W latach 1918-1921 był przedstawicielem Górnego Śląska w Naczelnej Radzie Ludowej w Poznaniu. W latach 1919-1922 oraz 1925-1930 był posłem do Sejmu RP. Należał do Narodowego Robotniczego Koła Sejmowego W 1920 r. był jednym z założycieli Chrześcijańsko-Narodowego Stronnictwa Robotników, które wkrótce weszło w skład Grupy Śląskiej Chrześcijańskiej Demokracji (w latach 1925-1928 należał do Zarządu Głównego tej partii i kierował katowickimi strukturami chadecji).

Stał na czele Polskiego Komitetu Plebiscytowego w Siemianowicach, a podczas III powstania śląskiego był członkiem Władzy Cywilnej przy Naczelnym Dowództwie Wojsk Powstańczych.

Należał do założycieli Centrali Chrześcijańskich Związków Zawodowych (ChZZ) i został prezesem jej kartelu na województwo śląskie.

Opowiadał się konsekwentnie za programem opartym na społecznej nauce Kościoła i za bliską współpracą z endecją. W Sejmie Ustawodawczym był pochłonięty pracami komisji opracowującej Statut Organiczny dla województwa śląskiego. W 1921 r. wystąpił z inicjatywą budowy Uniwersytetu Śląskiego. W 1930 r. został posłem Sejmu Śląskiego III kadencji. Ostro atakował politykę sanacji. W grudniu t.r. witał Korfantego wypuszczonego z więzienia w Brześciu.

Zmarł w Siemianowicach Śląskich. Został pochowany z honorami na miejscowym cmentarzu.