45. rocznica śmierci Karola Popiela

45 lat temu, 6 czerwca 1977 r., zmarł Karol Popiel, polityk chadecki, pisarz, więzień polityczny twierdzy brzeskiej i członek władz RP na wychodźstwie.

Urodził się 28 października 1887 r. w Rzochowie jako syn Jana i Katarzyny z domu Szczerbickiej. W 1908 r. ukończył gimnazjum w Tarnowie, następnie studiował prawo na Uniwersytecie Lwowskim.
W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich. Był członkiem Centralnego Komitetu Narodowego w Warszawie w okresie od grudnia 1915 do lutego 1917.

W latach 1918–1921 pracował w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. W 1920 był jednym z założycieli Narodowej Partii Robotniczej, w latach 1929–1937 prezesem jej Zarządu Głównego. W latach 1922–1927 był posłem na Sejm I kadencji z ramienia tej partii. Od września do grudnia 1930 r. był więźniem twierdzy brzeskiej. Od 1936 r. działał we Froncie Morges. W latach 1937-1939 był prezesem Stronnictwa Pracy, powstałego z połączenia NPR i chadecji.

W trakcie II wojny światowej działał we władzach na uchodźctwie. Popierał politykę prowadzoną przez premiera gen. Władysława Sikorskiego. Po ataku Niemiec na ZSRR popierał normalizację stosunków polsko-radzieckich i podpisanie układu Sikorski-Majski. Wszedł w skład trzeciego rządu Władysława Sikorskiego: od października 1941 do stycznia 1942 był ministrem sprawiedliwości, natomiast w okresie od stycznia 1942 do lipca 1943 pełnił funkcję ministra bez teki. Następnie był ministrem odbudowy administracji publicznej w rządzie Stanisława Mikołajczyka.

Latem 1945 r. powrócił do Polski i próbował odtworzyć Stronnictwo Pracy. W grudniu 1945 r. wszedł w skład Krajowej Rady Narodowej. Polskę opuścił w listopadzie 1947 r. udając się do Stanów Zjednoczonych. Następnie mieszkał w Paryżu, a od 1962 do śmierci w Rzymie. Był członkiem Światowej Unii Chrześcijańskiej Demokracji. Będąc na emigracji zabiegał o międzynarodowe uznanie przez kraje zachodniej Europy polsko-niemieckiej granicy na Odrze i Nysie Łużyckiej.

Na emeryturze zajął się pisaniem książek politycznych i wspomnieniowych. Napisane przez niego na emigracji publikacje w Polsce zostały wydane dopiero w latach 80.

Zmarł 6 czerwca 1977 r. w Rzymie.