5 grudnia – 120 lat temu urodził się ks. prof. Antoni Słomkowski

Kapłan, teolog, pierwszy powojenny rektor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

Urodził się koło Żnina. Uczęszczał do gimnazjów w Trzemesznie i Gnieźnie. W 1919 r. zgłosił się do wojska. Wziął udział w wyprawie kijowskiej. W 1921 r. wstąpił do Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu. W 1925 r. otrzymał w Gnieźnie święcenia kapłańskie. Studia teologii dogmatycznej na uniwersytecie w Strasburgu (1924-1928) uwieńczył doktoratem. Po powrocie do kraju pracował w kancelarii kardynała Augusta Hlonda, w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Gnieźnie (jako profesor filozofii), a od 1934 r. do wojny w w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (jako profesor teologii dogmatycznej i dziekan). Podczas okupacji wykładał w Lubelskim Seminarium Duchownym, które znajdowało się wtedy w Krężnicy Jarej.

W sierpniu 1944 r. po wyparciu Niemców uzyskał zgodę PKWN na reaktywację KUL i stanął na czele odradzającego się uniwersytetu. Zajął się odbudową, zatrudnił uczonych ze Lwowa, Wilna i Poznania, otworzył nowy Wydział Filozoficzny. Troszczył się o zachowanie katolickiego charakteru uczelni i bronił jej autonomii. Sprzeciwiając się założeniu na uczelni Związku Młodzieży Polskiej i komórki partyjnej w marcu 1949 r. został pozbawiony stanowiska, a następnie aresztowany i skazany na 3 lata za rzekomy obrót walutą zagraniczną. Po „odwilży” 1956 r. na krótko powrócił na KUL, z którego w 1960 r. został ostatecznie usunięty decyzją MEN.

W latach 60. wykładał teologię w seminariach Gniezna, Wrocławia, Warszawy i Ołtarzewa. W 1962 r. zainicjował Prymasowski Instytut Życia Wewnętrznego. Ostatnie lata spędził w Kaniach Helenowskich pod Brwinowem, gdzie zmarł 19 lutego 1982 r. Został pochowany na cmentarzu w Ołtarzewie w kwaterze pallotyńskiej.