5 kwietnia – 136 lat temu urodził się ks. Stanisław Piasecki CM (1885-1962)
5 kwietnia 2021Duchowny katolicki, misjonarz, dziennikarz i działacz polonijny w Brazylii.
Urodził się w Masłowie koło Śremu. W 1905 r. wstąpił do zgromadzenia księży misjonarzy i rozpoczął studia teologiczno-filozoficzne w Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie. W 1911 r. przyjął święcenia kapłańskie i został prefektem parafii w Tarnowie.
Zdecydował się wybrać posługę misjonarza i tuż po wybuchu I wojny światowej (15 sierpnia 1914) przybył na misję do Brazylii, z którą związał się do końca życia.
[Pierwsze zorganizowane grupy emigrantów pojawiły się w roku 1869. W wyniku fali emigracyjnej z lat 1890-1914, zwanej „gorączka brazylijską” w Brazylii znalazło się ok. 104 tys. osób pochodzących z ziem polskich; w 1929 r. ich liczba wzrosła do ok. 230 tys.]
W pracy misjonarskiej ks. Piasecki wykazywał nadzwyczajną energię i zmysł organizacyjny. Pracował wśród Polaków w parafiach pod Kurytybą (Orleans, Agua Branca, Rio Claro, Contenda). Objeżdżał interior południowych stanów Parana, Santa Catarina i Rio Grande do Sul, z odczytami o Polsce. Organizował prezentacje sztuk teatralnych i wyświetlał filmy.
Od kwietnia 1921 do 1928 r. był redaktorem naczelnym tygodnika „Lud” i miesięcznika „Przyjaciel Rodziny”. Krzewił polską oświatę. W 1923 r. pomagał także przy organizacji szkoły średniej im. Henryka Sienkiewicza. Był opiekunem i wychowawcą bursy dla chłopców studiujących w Kurytybie. Powołał do życia Kółko Nauczycieli Chrześcijańskich oraz Centrum Kulturalne „Oświata”, które wkrótce prowadziło 113 szkół, do których uczęszczało ok. 6 tys. polskich dzieci. W 1927 r. reprezentował „Oświatę” na I Kongresie Polonii w Warszawie.
Podczas II wojny światowej współpracował z Międzynarodowym Komitetem Czerwonego Krzyża oraz Brazylijskim Komitetem Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce. Po wojnie działał w Unii Kulturalnej Polaków w Brazylii.
W latach 1955-1961 sprawował urząd przełożonego (wicewizytatora) wice-prowincji misjonarzy. W 1956 r. na wniosek arcybiskupa Józefa Gawliny, opiekuna polskiej emigracji, został rektorem Polskiej Misji Katolickiej w Brazylii. W ramach pełnienia tej funkcji odwiedził większość polskich kolonii. Po trzech latach tej forsownej posługi przeszedł na emeryturę i osiadł w Abranches, gdzie pomagał proboszczowi tamtejszej parafii.
Zmarł w Kurytybie i tam został pochowany.
Polecane
Panele dyskusyjne
„Sprawa najważniejsza z ważnych. «Młodzi» obozu narodowego wobec kwestii ukraińskiej 1932–1944”
