7 października – 119 lat temu urodziła się bł. Hanna Chrzanowska (1902-1973)

7 października 2021

Pielęgniarka i działaczka społeczna. Pisarka i pedagog. Błogosławiona Kościoła Katolickiego.

Przyszła na świat w Warszawie w rodzinie bogatych ziemian i zasłużonych filantropów, jako córka profesora historii literatury Ignacego Chrzanowskiego i Wandy ze Szlenkierów. Od 1910 r. nauki pobierała w Krakowie, gdzie rodzina przeniosła się po zatrudnieniu ojca na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1920 r. zdała z wyróżnieniem maturę w gimnazjum sióstr urszulanek. i podjęła pracę w sekcji Komitetu Ochrony Polski, kwestując na rzecz ubogich.

Zdecydowała podówczas o swoim zawodowym powołaniu, po porzuceniu studiów polonistycznych odbyła kurs pielęgniarski w organizacji Amerykańskiego Czerwonego Krzyża i podjęła pracę w klinice przy ul. Kopernika.

W latach 1922-1924 uczyła się w Warszawskiej Szkole Pielęgniarstwa przy ul. Smolnej 8, Następnie w ramach stypendium Rockefellera w Paryżu i w Brukseli odbywała studia pielęgniarstwa społecznego. Powróciwszy do Polski w 1926 r. poświęciła się pracy pedagogicznej, szkoląc nowe zastępy pielęgniarek. Objęła posadę instruktorki pielęgniarstwa społecznego w nowo powstałej Uniwersyteckiej Szkole Pielęgniarek i Higienistek w Krakowie, aktywnie działała w Polskim Stowarzyszeniu Pielęgniarek Zawodowych. W latach 1929–1939 pełniła funkcję redaktorki naczelnej czasopisma „Pielęgniarka Polska”.

Oprócz artykułów związanych z zawodem publikowała wiersze (m.in. w „Myśli Narodowej”), a także powieści wydawane pod pseudonimem Agnieszka Osiecka („Niebieski klucz, 1934; Krzyż na piaskach, 1938; Płonący śnieg).

Po wybuchu II wojny działała w konspiracji, a także w Obywatelskim Komitecie Pomocy Społecznej pod przewodnictwem abpa Adama Sapiehy i w Patronacie Opieki nad Więźniami. Na początku 1945 r. przewodniczyła Sekcji Pomocy Przesiedleńcom. W następnym roku wyjechała wraz z koleżankami na roczne stypendium UNRRA do Stanów Zjednoczonych.

Kierowana przez Ministerstwo Zdrowia prowadziła w różnych miastach Polski kursy dokształcające dla pielęgniarek.

Od 1955 r. organizowała dla nich konferencje, rekolekcje oraz wyjazdy na Jasną Górę. Była pomysłodawczynią systemu tzw. pielęgniarstwa parafialnego. Rozwijała akcje opieki domowej, pomocy dla chorych, samotnych i ubogich. Od 1957 r., w którym powstało Polskie Towarzystwo Pielęgniarskie, okresowo pracowała w jego Zarządzie Głównym. Była autorką podręcznika „Pielęgniarstwo w otwartej opiece zdrowotnej”, a także tzw. „Rachunku sumienia pielęgniarki”.

Zmarła w Krakowie 29 kwietnia 1973 roku po siedmiu latach zmagań z chorobą nowotworową i spoczęła w grobie rodzinnym na Cmentarzu Rakowickim.

Gdy we wrześniu 2015 r. za zgodą papieża Franciszka promulgowano dekret o heroiczności jej życia i cnót, zadecydowano o ekshumacja jej szczątków do kościoła św. Mikołaja przy ulicy Kopernika 9. Beatyfikacja nastąpiła 28 kwietnia 2018 r. Jest patronką wielu szkół medycznych i placówek opiekuńczych.

Autor: Redakcja IDMN