74. rocznica śmierci rtm. Witolda Pileckiego

74 lata temu, 25 maja 1948 r., wykonano wyrok śmierci na rtm. Witoldzie Pileckim.

Witold Pilecki, rotmistrz kawalerii Wojska Polskiego, współzałożyciel Tajnej Armii Polskiej, żołnierz Armii Krajowej, dobrowolny więzień i organizator ruchu oporu w KL Auschwitz. Autor raportów o Holocauście, tzw. Raportów Pileckiego. Oskarżony i skazany przez władze komunistyczne Polski Ludowej na karę śmierci, został stracony 25 maja 1948 r..

Witold Pilecki został aresztowany 8 maja 1947 r. w mieszkaniu Heleny i Makarego Sieradzkich przy ulicy Pańskiej, do którego przyszedł, nie wiedząc o aresztowaniu jego właścicieli dzień wcześniej i przygotowanej tam na niego zasadzce. W areszcie w więzieniu mokotowskim był torturowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa.

3 marca 1948 przed Rejonowym Sądem Wojskowym w Warszawie rozpoczął się proces. Rotmistrz Pilecki został oskarżony o:
• zorganizowanie na terenie Polski sieci wywiadowczej na rzecz gen. Andersa;
• przygotowywanie zbrojnego zamachu na grupę dygnitarzy MBP tzw. likwidacja „mózgów MBP” – Raport Brzeszczota;
• przyjęcie korzyści majątkowej od osób działających w interesie obcego rządu;
• zorganizowanie trzech składów broni oraz nielegalne posiadanie broni palnej, amunicji i materiałów wybuchowych;
• brak rejestracji w Rejonowej Komendzie Uzupełnień;
• posługiwanie się fałszywymi dokumentami na nazwisko Jezierski Roman i Pilecki Witold.

15 marca 1948 skazano go na karę śmierci. W drugiej instancji, 3 maja 1948, Najwyższy Sąd Wojskowy utrzymał ten wyrok w mocy. Prośby o ułaskawienie skierowali do prezydenta Bolesława Bieruta, prócz obrońcy, przyjaciele oświęcimscy i żona rotmistrza Pileckiego, nie skorzystał on jednak z prawa łaski.
Wyrok wykonano dnia 25 maja w więzieniu mokotowskim na Rakowieckiej, poprzez strzał w tył głowy. Prawdopodobnie pochowano go na Powązkach na tzw. „Łączce”, jednak ciała do dziś nie odnaleziono.