8 marca – 148 lat temu urodził się Jan Przanowski (1873-1941)

Prawnik, ziemianin, poseł na Sejm III kadencji z ramienia Stronnictwa Narodowego.

Urodził się w Słupcy. Był synem powstańca styczniowego, starszym bratem „papieża polskiego liberalizmu” Stefana, ministra w rządzie Kucharzewskiego i Witosa, oraz Władysława, znanego pedagoga.

W 1891 r. ukończył Gimnazjum Męskie w Kaliszu, a w 1895 r. Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Po praktyce w Sądzie Handlowym i w Sądzie Pokoju, w 1900 r. otworzył przy ul. Senatorskiej własną kancelarię adwokacką, którą kierował do 1918 r. Równocześnie, wraz z adwokatem Władysławem Chrzanowskim, utworzył nielegalną organizację Koło Młodych Prawników (od 1906 r. działającą pod nazwą Koło Prawników Polskich), w której był skarbnikiem i wiceprezesem. Od 1912 r. działał również w Towarzystwie Opieki nad Więźniami „Patronat”.

W 1918 r. poświęcił się gospodarce i przeniósł się do majątku Walewice k. Góry Kalwarii, zaś po ich sprzedaniu – do dóbr Imielenka w pow. gnieźnieńskim.

Jakkolwiek był człowiekiem niewierzącym, związał się z Narodową Demokracją. W latach 1930–1935 zasiadał w Sejmie RP III kadencji, wybrany z ramienia Stronnictwa Narodowego w okręgu gnieźnieńskim. Zabierał głos w sprawach polityki rolnej.

Przed wybuchem wojny i podczas okupacji pracował jako asesor notarialny w warszawskiej kancelarii Antoniego Massalskiego.

Zmarł jesienią 1941 r. i został pochowany w grobie rodzinnym na Cmentarzu Powązkowskim (kw. 169, rz. 1, m. 4).