9 września – 84 lata temu zmarł Wincenty Szymborski

Wincenty Szymborski (1870-1936), działacz społeczny, polityk endecki, współtwórca Rzeczypospolitej Zakopiańskiej.

Urodził koło Sieradza. Był synem powstańca wielkopolskiego i styczniowego, wnukiem powstańca listopadowego poległego pod Olszynką. W 1889 r. po ukończeniu Gimnazjum Klasycznego w Kaliszu został kancelistą w zakupionych t.r. przez Władysława hr. Zamoyskiego dobrach zakopiańskich. W latach 1903-1922 był ich głównym zarządcą. Angażował się bezpośrednio w większość ówczesnych inicjatyw i działań społecznych. Uczestniczył w elektryfikacji miasta, budowie wodociągów i kościołów, w powstaniu Muzeum Tatrzańskiego, siedziby „Sokoła”, pustelni Brata Alberta na Kalatówkach, w zakładaniu TOPR (1909) oraz toru bobslejowego w Kuźnicach (1911).

Był członkiem Stronnictwa Narodowo-Demokratycznego odgrywającym czołową rolę w podhalańskiej endecji. 13 października 1918 r. współtworzył zdominowaną przez narodowców Rzeczypospolitą Zakopiańską i wraz z mjr. Mariuszem Zaruskim był jej nieformalny wiceprezydentem u boku Stefana Żeromskiego. W czerwcu 1919 r. został wybrany w Nowym Targu na przewodniczącego Zarządu Powiatowego Stronnictwa. Następnie działał w Związku Ludowo-Narodowym.

W styczniu 1923 r. hrabia Zamoyski podjął decyzję o przeniesieniu Szymborskiego z Zakopanego na stanowisko zarządcy centralnej majętności w Kórniku.

Rok później, po zorganizowaniu pogrzebu swego pryncypała i sfinalizowaniu prac nad stworzeniem Fundacji „Zakłady Kórnickie” przeszedł na emeryturę. Od 1926 r. mieszkał w Toruniu, skąd w 1930 r. przeprowadził się do Krakowa, gdzie zmarł.

Spoczywa w grobie rodzinnym na cmentarzu Rakowickim w Krakowie wraz z żoną i córką Wisławą Szymborską (1923-2012), laureatką literackiej nagrody Nobla.