Doktor Jolanta Niklewska

W 1972 r. ukończyła studia historyczne i doktoryzowała się w 1983 r. na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Uczennica  profesorów Henryka Samsonowicza i Jerzego Holzera. Podjęła pracę w Muzeum Historycznym m. st. Warszawy (dziś Muzeum Warszawy), następnie w Muzeum Niepodległości, z którymi to placówkami współpracuje do dziś.  Organizatorka i autorka stałych ekspozycji:

Polonia Restituta. O niepodległość i granice 1914-1921 (Muzeum Niepodległości w Warszawie 2007),

Żeby Polska była Polską. Dzieje opozycji demokratycznej w Polsce 1944-1989 (Muzeum Niepodległości w Warszawie 2009).

Jest także autorką licznych ekspozycji czasowych w kraju i za granicą.  Zajmuje się dziejami szkolnictwa warszawskiego, ale także polską tradycją narodową, ruchem niepodległościowym w okresie zaborów, w szczególności osobą Romana Dmowskiego. Autorka i redaktorka wydawnictw:

Prywatne szkoły średnie w Warszawie 1905-1915 (Warszawa 1987);

Zielone berety z „koniczynką”. Dzieje szkół Fundacji im. Wandy z PosseltówSzachtmajerowej 1905-1948 (Warszawa 2012);

Kartka z pamiętnika uczennicy. Książka pamiątkowa szkoły Haliny Gepnerówny 1901-1944 (Warszawa 2014);

Roman Dmowski – droga do Polski (Warszawa 2016).

Autorka artykułów w periodykach: „Przegląd Historyczno-Oświatowy”, „Kronika Warszawy”, „Mówią Wieki”, „Niepodległość i Pamięć”, „Roczniku Warszawskim”, „Almanachu Muzealnym” oraz autorka artykułów i rozdziałów w wydawnictwach zbiorowych i pokonferencyjnych m.in.:

„Szorstka przyjaźń” Romana Dmowskiego i Ignacego Paderewskiego 1909-1939 [w:] Niepodległość i Pamięć, 2019, nr 1(65), ss. 191-214;

Roman Dmowski wobec Józefa Piłsudskiego – fascynacja,  rozczarowanie, odpowiedzialność [w:] Kronika Warszawy, 2018, nr 2 (158), s. 46-60;

Maria z Branickich Lubomirska – komentatorka wydarzeń politycznych, która chciała mieć własne zdanie [w:] Niepodległość z kobiecą twarzą. Różne przejawy aktywności kobiet w drodze do niepodległości (od upadku powstania styczniowego do 1920 roku). Warszawa 2019 ss. 159-177.

Jest autorką katalogów wystaw, m.in.:

Warszawa i jej mieszkańcy na starej fotografii (Warszawa 1979 – wraz z Krystyną Lejko);

Varsavia. Immagine e storia di unacapitale.(Ferrara 1987);

Polonia Restituta. O niepodległość i granice 1914-1921 (Warszawa 2007);

Pupillalibertatis. Wolne elekcje królów polskich 1573-1764 (Warszawa 2009).

Od 2013 na emeryturze. Jako członek zespołu przygotowującego ekspozycję stałą w Muzeum Warszawy przygotowała w 2017 r. „Gabinet Galanterii Patriotycznej XVIII-XX w.” oraz w 2020 r. nową ekspozycję stałą „Polonia Restituta. Drogi Polaków do Niepodległości XIX-XX w.” w Muzeum Niepodległości.

Jest członkiem Stowarzyszenia Muzealników Polskich Oddział Mazowiecki, a także The International Council of Museums(ICOM). Laureatka III nagrody w konkursie Ministerstwa Kultury i Nauki na Muzealne Wydarzenie Roku 1988 oraz trzech wyróżnień w konkursach „Mazowieckie Zdarzenie Muzealne -Wierzba” (2007 i 2010).

Odznaczenia:

Srebrny Krzyż Zasługi,

honorowa złota odznaka „Zasłużony działacz kultury”,

brązowa odznaka Gloria Artis.