16 kwietnia – 117 lat temu urodziła się Natalia Hiszpańska (1904-1944)

Architekt, działaczka harcerska, podporucznik AK.

Urodziła się w Warszawie. Była córką architekta Franciszka Eychhorna oraz aktorki i śpiewaczki Natalii z Borodziczów. Ukończyła gimnazjum Anieli Wereckiej. W 1924 r. rozpoczęła studia na wydziale architektury Politechniki Warszawskiej. Pracowała w zespole projektantów kolonii domów Towarzystwa Osiedli Robotniczych na warszawskim Grochowie.

W czasach gimnazjalnych związała się harcerstwem. Należała do 10 Warszawskiej Żeńskiej Drużyny Harcerskiej im. Józefa Sułkowskiego, na studiach była drużynową 18 WŻDH, a od 1927 r. harcmistrzynią i komendantką III Hufca Żeńskiego w Warszawie. Po 1930 r. zorganizowała Krąg Starszoharcerski „Wilcze Gniazdo”. Od 1932 r. należała do komitetu redakcyjnego pisma „Skrzydła”, prasowego organu Głównej Kwatery Żeńskiej ZHP, w której od 1935 r. kierowała Wydziałem Starszych Harcerek.

W 1932 roku poślubiła Stanisława Hiszpańskiego, architekta, ilustratora i pilota.

Uczestniczyła w kampanii wrześniowej i od końca 1939 r. w konspiracji Służby Zwycięstwu Polski (następnie ZWZ-AK). Pełniła funkcję zastępcy szefa Wydziału Łączności Wewnętrznej Oddziału II (wywiadu) Komendy Głównej ZWZ–AK. W 1940 r. pracowała w Stołecznym Komitecie Samoobrony Społecznej przy rejestracji strat wojennych. W 1943 r. została awansowana do stopnia podporucznika i odznaczona Krzyżem Walecznych. 8 maja t. r. dostała się w ręce Gestapo i trafiła na Pawiak, mimo tortur nikogo nie wydała. W sierpniu wywieziono ją do Auschwitz, gdzie nawiązała kontakt z obozowym ruchem oporu.

Wycieńczona katorżniczą pracą zmarła w obozowym szpitalu 14 lutego 1944 r. Ma grób symboliczny na Cmentarzu Powązkowskim (kw. 274-5-22).