24 marca – 100 lat temu urodził się ks. Franciszek Blachnicki (1921-1987)

24 marca 2021

Kapłan katolicki, założyciel ruchu oazowego Światło-Życie, patron wspólnot życia konsekrowanego, organizator Krucjaty Wstrzemięźliwości, wykładowca KUL. Sługa Boży.

Pochodził z Rybnika. Był synem pielęgniarza. Uczęszczał do szkoły w Orzeszu, a później do gimnazjum w Tarnowskich Górach, gdzie udzielał się w harcerstwie. Po maturze (1938) rozpoczął kurs podchorążych rezerwy w Katowicach.

Wziął udział w kampanii wrześniowej walcząc w 11 pułku piechoty i 20 września 1939 dostał się do niewoli niemieckiej, z której udało mu się zbiec. Po powrocie do Tarnowskich Gór zaangażował się w konspiracyjną działalność Polskiej Organizacji Partyzanckiej i Związku Walki Zbrojnej. Aresztowany przez Gestapo w kwietniu 1940 r., 26 czerwca t.r. trafił do KL Auschwitz (nr obozowy 1201) i został wcielony do kompanii karnej. Po 14 miesiącach, we wrześniu 1941 r., przewieziono go do więzienia w Zabrzu, a następnie do Katowic, gdzie w marcu 1942 r. został skazany na zgilotynowanie. Oczekując na wykonanie wyroku przeżył nawrócenie religijne. Po 5 miesiącach kara śmierci została zamieniona na 10 lat więzienia do odbycia po zakończeniu wojny. Przebywał w kilku niemieckich obozach pracy aż do wiosny 1945 r., kiedy z Lengenfeld uwolniło go wojsko amerykańskie.

Zgodnie ze swym wojennym postanowieniem, w sierpniu t.r. wstąpił do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie, a pięć lat później otrzymał w Katowicach święcenia kapłańskie. Pracował następnie jako wikariusz w kilku górnośląskich parafiach.

Latem 1951 r. organizował w Kokoszycach i Lublińcu rekolekcje łączące naukę z zabawą, grami i wycieczkami. W wakacje 1954 r. w Bibieli koło Tarnowskich Gór, a rok później w Stryszawie poprowadził pierwsze dwutygodniowe rekolekcje wyjazdowe dla zamkniętej grupy ministrantów. Nazwane „Oazami Dzieci Bożych” i oparte na przeżyciowych wzorach obozów harcerskich rozwinął później w działania formacyjne Ruchu Światło-Życie.

W latach 1954-1956 uczestniczył w pracach tajnej Kurii biskupiej w Katowicach. Po „odwilży gomułkowskiej” pomagał w powrocie do diecezji wysiedlonych biskupów i współpracował z redakcją tygodnika „Gość Niedzielny”.

W roku 1957 r. proklamował w Piekarach społeczną akcję przeciwalkoholową „Krucjata Trzeźwości” (od 1958 – „Krucjata Wstrzemięźliwości”), która zaangażowała blisko 1000 kapłanów i 100 tys. osób świeckich w całej Polsce. Gdy trzy lata później władze komunistyczne zlikwidowały tę inicjatywę, rozkolportował memoriał oskarżający rządzących o prześladowanie Kościoła i narodu. W marcu 1961 r. zatrzymano go pod zarzutem wydawania nielegalnych druków i rozpowszechniania fałszywych wiadomości i po czteromiesięcznym areszcie skazano na rok więzienia w zawieszeniu.

Jesienią t.r. rozpoczął studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Po obronie doktoratu pracował w Instytucie Teologii Pastoralnej. Odszedł z uczelni w 1972 r., gdy władze zablokowały jego habilitację.

Jednocześnie, począwszy od 1963 r., promował konsekwentnie ideę ruchu oazowego. Jego zasadom poświęcił pracę licencjacką „Metoda przeżyciowo-wychowawcza dziecięcych rekolekcji zamkniętych”. Każdego roku w okolicach Krościenka nad Dunajcem organizował 15-dniowe rekolekcje dla młodzieży (później także dla rodzin). Z czasem to zaangażowanie doprowadziło do powstania Ruchu Światło-Życie, który miał na celu wychowanie młodych chrześcijan.

W ramach przemian po II Soborze Watykańskim organizował odnowę liturgiczną w Polsce, pełniąc od 1967 r. funkcję Krajowego Duszpasterza Służby Liturgicznej. U schyłku następnej dekady powrócił do działań promujących abstynencję (Krucjata Wyzwolenia Człowieka, 1979) i podejmował nowe inicjatywy (Plan Wielkiej Ewangelizacji, 1980; Niezależna Chrześcijańska Służba Społeczna, 1980).

Stan wojenny zastał ks. Blachnickiego w Rzymie. Poszukiwany listem gończym (formalnie do 1992 r.!), w 1982 r. zamieszkał w polskim ośrodku Marianum w Carlsbergu (RFN). W czerwcu powołał tam do życia Chrześcijańską Służbę Wyzwolenia Narodów (narodów Europy Wschodniej). Założył również Międzynarodowe Centrum Ewangelizacji Światło-Życie, krzewiące dzisiaj idee oazowe w ponad 30 krajach świata.

Działalność twórcy ruchu była od lat monitorowana i szykanowana przez Służbę Bezpieczeństwa. Przebywając w Niemczech był inwigilowany za pośrednictwem agentów -swych bliskich współpracowników. Zmarł nagle w Carlsbergu 27 lutego 1987 r., a okoliczności jego śmierci mogłyby wskazywać, że nastąpiła ona w wyniku otrucia.

W 1995 r. rozpoczął się proces beatyfikacyjny ks. Blachnickiego. Pięć lat później jego szczątki zostały przeniesione do Krościenka i złożone w dolnej kaplicy kościoła pw. Dobrego Pasterza.

Autor: Redakcja IDMN