28 sierpnia – 101 lat temu pod Bobrujskiem chrzest bojowy przeszły polskie wojska pancerne

Pierwsze pancerne wozy na gąsiennicach pojawiły się we wrześniu 1916 roku podczas bitwy nad Sommą (brytyjskie Mark I).  Pierwszą jednostką Wojska Polskiego uzbrojoną w tego typu broń był sformowany w marcu 1919 r. w Wogezach i w czerwcu sprowadzony do Łodzi 1 Pułk Czołgów Polskich wchodzący w skład „Błękitnej Armii” dowodzonej przez gen. Józefa Hallera. Początkowo w kadrze oficerskiej pułku dominowali Francuzi. Nazwę „czołg” (od czołgającego się i ziejącego ogniem smoka) – zaproponował por. Władysław Kohutnicki. Smok stał się godłem jednostki.

Składała się ona z pięciu kompanii liczących łącznie 120  najnowoczesniejszych podówczas na świecie  wozów typu Renault FT 17. Mimo niewielkiej prędkości (do 6 km/h), wyróżniające się  zwrotnością i obracaną wieżyczką niespełna siedmiotonowe pojazdy nadawały się znakomicie do bezpośredniego wsparcia piechoty. Niemal od razu po przybyciu do Polski zostały skierowane do boju z bolszewikami na Front Litewsko-Białoruski.

Chrztem bojowym formacji była zwycięska bitwa o miasto-twierdzę Bobrujsk nad Berezyną, z udziałem 2 kompanii Pułku (20 wozów). Wywołując panikę wśród Sowietów czołgi przełamały dwie linie obronne i wjechały do miasta w składzie nacierającej 2. Dywizji Piechoty Wielkopolskiej gen. Daniela Konarzewskiego, który nazajutrz informował szefa Misji Francuskiej gen. Henrys`a: 

Podczas ostatniej akcji mojej dywizji pod fortecą Bobrujsk miałem przyjemność pracowania wraz z kompanią tanków kpt. Dufour – którą Pan,  Panie Generale, zechciałeś oddać do dyspozycji generała Szeptyckiego. Jestem szczęśliwy, Panie Generale, że mogę wyrazić swój podziw nad ich wspaniałą organizacją, jako też z powodu ich wielkiej wartości taktycznej. Kpt. Dufour, dowódca kompanii, złożył dowód wielkiej znajomości i ogromnej odwagi osobistej. Byłbym szczęśliwy, gdyby piękna i wartościowa kompania kpt. Dufour mogła i w przyszłości pozostać do dyspozycji mojej dywizji.

„Wielkopolanie” pozostawali w Bobrujsku do 10 lipca 1920 r.